تصویر هجرِ دلدار، از چشم تر نرفته            در ساغـرِ دلم جز، خـون‌ِ جگـر نرفته

یوسف رسید و یعقوب، هر روز گریه می‌کرد            داغ پـسـر هـنـوز از، ذهـنِ پـدر نرفته

درکِ حضورت ای نور! در ترکِ خوابِ صبح است            پس باخت داده هر کس، سویِ سحر نرفته

اشکِ دم سحرگاه، از واجباتِ وصل است            هرگز کسی به معراج، بی‌بال و پر نرفته

مـال مرا بـگـیـرید، حـال مرا نگـیـرید            آن‌ دل که با تو خوش بود، دنبال زر نرفته

پیری به پای معشوق، تضمین هر جوانی‌ست            عاشق شکسته امّا، عمرش هدر نرفته

بـخـتی سـیـاه دارم، کـوهی گـنـاه دارم            از دست من چگونه، صبر تو سر نرفته؟!

ترک ثـواب کـردم، خیلی خراب کردم            دریاب این گـدا را، تا سمت شر نرفته

بیچارۀ غمت را، چاره به جز نجف نیست            بیچاره‌تر کسی که، رفت و دگر نرفته

ما بی‌تو نا نداریم، برگرد؛ جانِ زهـرا            این خستگی کماکان، از تن به در نرفته

حسی عجیب دارد؛ دفـنی غریب دارد            زهـرا بدون حـیدر، هرگـز سفر نرفته

هنگام غسل، شب شد؛ حیدر که جان به لب شد            این زخم‌ها که تازه‌ست، حتّی اثر نرفته